Υπάρχει μια εμμονή ότι οι Ευρωπαίοι θέλουν το κακό μας και η λύση είναι μια επιστροφή στη Δραχμή και μια (εθνική) εσωστρέφια. Μια επιστροφή στο ελληνικό. Στον πραγματικό εαυτό μας.
Εγώ νομίζω ότι όλο αυτό είναι μια αυτιστική επιμονή να μην αλλάξουμε, να μη γίνουμε καλύτεροι. Μπορεί οι Ευρωπαίοι να μην νοιάζονται να μας σώσουν (φαίνεται από το είδος της "βοήθειας" που μας δίνουν), αλλά αυτό στο οποίο θέλουμε να στραφούμε είναι πραγματικά "ελληνικό";
Ακόμα κι αν μας αφήσουν ήσυχους, κηρύξουμε πτώχευση, βγούμε από ΟΝΕ και ΕΕ και πάμε μόνοι μας με το δικό μας δρόμο, όπως εμείς ξέρουμε, σωθήκαμε; Όλα είναι σωστά μέσα στην χώρα μας; Έχουμε και πρωτογενή πλεονάσματα και θετικό εμπορικό ισοζύγιο και μας τη χαλάνε τη δουλειά οι κουτόφραγκοι με τα δάνεια τους, τα τοκοχρεολύσια και τις "μεταρρυθμίσεις" τους;
Δε μας φταίνε οι κουτόφραγκοι αγαπητοί συμπατριώτες μου. Δεν είναι ξενομανία να ζητάς τα αυτονόητα. Οι κουτόφραγκοι είναι πιο Έλληνες από μας. Δεν είναι ξενομανία να πληρώνεις τους φόρους σου, ελληνισμός είναι.
Και δεν είναι ελληνισμός να μην πληρώνεις τους φόρους σου. Τουρκιά είναι. Ακόμα δεν έχουμε ξετινάξει την οθωμανική νοοτροπία από πάνω μας. Το ξέρουμε ότι η "λύση" που μας επιβάλλουν είναι αδιέξοδη. Το ξέρουμε ότι η κρίση είναι συστημική και το Ευρώ ατελές. Αυτήν την Τουρκιά, όμως, πότε θα την ξετινάξουμε από πάνω μας; Δεν είναι τώρα μια καλή ευκαιρία;
